تصمیمات سیاسی همواره آثار و پیامدهای اقتصادی از خود برجای می‌گذارند. در طرف مقابل نیز تصمیمات اقتصادی بعضاً منجر به برخی تعدیل و تغییرها در سیاست می‌شوند. این آثار متقابل آن‌چنان مهم است که گرایش اقتصاد سیاسی به‌طور ویژه به بررسی تعامل علم سیاست و علم اقتصاد می‌پردازد. اما آنچه در این مطلب موردتوجه است، ورود سیاسیون به حوزه‌ها و جایگاه‌های اقتصادی و همچنین نقش‌آفرینی آن‌ها در جایگاه‌های سیاسی است. این هر دو پدیده به‌طور مکرر در تاریخ جمهوری اسلامی تجربه‌شده که البته اکثریت موارد آن مربوط به ورود سیاسیون به جایگاه‌های اقتصادی بوده است.
آلخاندرو فوکسلی، اقتصاددان شیلیایی معتقد است: «اقتصاددانان نه‌تنها باید با مدل‌های اقتصادی آشنا باشند بلکه علاوه بر آن باید از مسائل سیاسی، منافع گروه‌ها، منازعات و احساساتی که اساس زندگی جمعی است، سر دربیاورند. برای دوره زمانی کوتاهی شاید بتوان بافرمان دادن تغییراتی به وجود آورد، اما برای تداوم این تغییرات، باید ائتلاف‌سازی کرده و مردم را متحد و گرد هم آورد. منظور اینکه باید یک سیاستمدار باشید.» فوکسلی از 1990 تا 1994 به‌عنوان وزیر اقتصاد و از 2006 تا 2009 در قامت وزیر خارجه دولت شیلی مشغول به فعالیت بوده است. او در جایگاه وزیر اقتصاد توانست در دوره زعامتش به‌عنوان یکی از معماران رشد اقتصادی قابل‌توجه شیلی شناخته شود. همچنین در جایگاه وزیر خارجه نیز با توجه به نبوغ سیاسی-اقتصادی خود نقش مهمی در تنظیم روابط سیاسی بر پایه اقتصاد ایفا نمود. این نقش‌آفرینی به حدی مؤثر بود که از سوی کشورهای فرانسه، پرو، اتریش و برزیل حائز دریافت نشان‌های افتخار دولتی شد.